busy at nakakapagod na araw. puyat sa 60th birthday ni erpats, also known as the 20th anniversary of his 40th birthday. the day after, ot maghapon then lagari pabalik to catch an event. lahat yan ginawa ko nitong araw, with flu. feeling michael jordan.

hindi ko na nakuha yung camera ko para i-cover ang udd. muntik pa kong hindi umabot sa event mismo. last three songs na lang inabot ko. medyo bitin pero ok lang kase ang balak ko talaga nun makakuha ng kopya ng bipolar na nagawa ko naman.

at may isang treat from udd. on their last song, pag-agos, ang naging exit was armi singing the line:

"hiram, ang bawat saglit. daanin mo sa iyak ang lahat ng pait"

paramita's tala, which is a current fave of mine. best udd exit ever, para sa kin.

after the set umuwi na ko agad. di ko na sinubukan lumapit sa kanila para makipagusap. di ko na kaya, at baka mahawa lang sila. akala ko magko-collapse pa ko, manhid na kamay at paa. last time kong naramdaman yun tinakbo ako sa ospital.

ngayon ok na ko, salamat sa lola ko na nagluto ng hungarian sausage. ang sarap ng dinner kahit pa sobrang sakit ng mga panga ko pag kumakain (nararamdaman ko yun pag may trangkaso).

mukhang makakapasok ako bukas. nagpapawis na ko ng husto, sign na papagaling na ko. apocalypse/armageddon/catastrophe/wrath of god ata mangyayari sa office bukas. oras na daw para magtanggalan. tingnan natin kung ano mangyayari