Tayo na't Magkwentuhan - Mga Weblogs Ni Ace

Ako si Kuya

Ace
i am 28 years old
i am from baguio city
i am a bs computer science graduate



YM id: a_aspi
Friendster: a_aspi@yahoo.com (click to view profile)
Flickr Account


Libre Bumati dito

Flickriver

a_aspi - Flickriver

Mga Kakuwentuhan

aimee
aia
aki
aleng
ava
benz
cai
cat
cheska
clarisse
coy
cruise
david
denisse
eric
esteban
hanigrey
hermie
iskoo
jhoanne
josie
keo
kirsty
klariz
ladycess
lorraine
marelle
marya
melai
neil
pasulong
paurong
ryan
sasha
tin esophoric
ver
very
wendy
xienah
yzza

Mga Naligaw Dito

Ang Nakalipas

back to main page...

Sponsors/Credits

blogger
ripway
haloscan
cooltext
bravenet

Extra

top blogs
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape

Blog Started June 19, 2004 Weblogs Ni Ace v4.0 Everything Copyright © Kuya Ace Ng Bayan 2006
All Rights Reserved
Best View: 800x600 Resolution

18.12.11

something for me this christmas

after more than a decade of not wearing one i decided to buy myself a new watch. yung simple lang, a sports watch. kelangan ko siya pero more of a symbolic gift para sa sarili siya sa kin kesa sa need. ewan ko pero dahil siguro happy-go-lucky, naging isa akong taong walang oras. kaya ngayon nag-decide akong bumili ng isang bagay na magpapaalala sa kin na maikli lang ang buhay. it's always time to live wisely.


Kuya Ace Ng Bayan at 9:46 AM



13.12.11

one fine morning

friday, two weeks ago. nag-decide na lang kami bigla na lumayo muna sa sibilisasyon. walang plano plano, in-impake ko lang sa maliit na gym bag ang aking rash guard at board shorts, tatlong tshirt, dalawang shorts, mga underwear at kailangang toiletries.

destination baler. a place of happy memories.

sabado ng hating gabi, lumayag galing ng maynila. pagkatapos ng 6 hours na biyahe sa joy bus (pinaka-magandang nasakyan ko dito sa pinas), dumating kami sa paroroonan. medyo masama pa nga panahon, buong araw ng umulan. walang magawa, wala rin namang kelangan gawin. steady at relax lang. food trip maghapon.

madaling araw ng lunes napagpasyahan kong maglakad lakad sa dalampasigan. alone time. my moment. hindi ko alam kung bakit pero yung umagang yon tatatak na sa kin habang buhay. ang ganda ng mundo nung mga oras na iyon. yung pag silip ng araw sa mga ulap, yung tunog ng mga alon, yung solo kong paglalakad habang nakikinig sa "so long, so long". mga bagay na walang koneksyon sa isa't isa pero dadalhin ko sa mahabang panahon dahil nakaramdam lang ako ng kapayapaan sa mga oras na iyon. ganon naman yata talaga ang buhay. minsan, hindi mo kelangan ng explanation sa mga bagay na nagbibigay kasiyahan sa iyo. mas mainam kung ie-enjoy mo na lang ang bawat saglit kahit na walang logic.

nung umagang iyon paulit ulit lang nagfa-flash sa utak ko yung mga quotes na nabasa ko dati sa isang fan video ng so long, so long. galing sa libro ni d. miller.

"And so my prayer is that your story will have involved some leaving and some coming home, some summer and some winter, some roses blooming out like children in a play. My hope is your story will be about changing, about getting something beautiful born inside of you about learning to love a woman or a man, about learning to love a child, about moving yourself around water, around mountains, around friends, about learning to love others more than we love ourselves, about learning oneness as a way of understanding God.

No, life cannot be understood flat on a page. It has to be lived; a person has to get out of his head, has to fall in love, has to memorize poems, has to jump off bridges into rivers, has to stand in an empty desert and whisper sonnets under his breath...

We get one story, you and I, and one story alone. God has established the elements, the setting and the climax and the resolution. It would be a crime not to venture out, wouldn't it?"


DITO ANG LUMANG BLOG