hmmmmmmmmmmm...

-oOo-

nagkaron kami ng mini-reunion ng college classmates ko. hindi ako nasiyahan. feeling ko parang mas masaya yung mga reunion nung panahon dati na hindi pa naiimbento ang celfone at internet... weird.

isang malaking dahilan (bukod sa pagkain) ng pagpunta ko dun ay para protektahan ang sarili ko. labo no? ganito kase yun, sa mga gatherings namin kung sino ang wala siya ang nasa hot seat. kaya the more you stay the safer you are. observation ko kase tuwing pinaguusapan ang isang tao na hindi present kadalasang naikakabit ang pangalan niya sa mga istorya na gawa ng mga malikhaing imahinasyon just for the sake of pagpapatawa. at may tendencies na below the belt ang mga kwentong maiuugnay sa pangalan ng nasabing tao kung mamalasin siya. nakaka-offend diba kahit sabihin pa nating pure fiction lang yun. hindi naman kase ibig sabihin na kapag wala ka may lisensya na ang iba na i-riddicule ang pangalan mo.

kaibigan sila kung sa kaibigan pero hindi naman lahat ng ginagawa nila sangayon ka diba? malay ko ba. kung kaya nilang gawin yun sa ibang mga kaklase namin edi malamang kaya rin nila ako ganun ganunin pag wala ako.

basta ang alam kung wala magandang masasabi tumatahimik na lang dapat diba? dismayado lang ako, baka masyado na magnify naman ng entry na ito yung kung ano man ang nakikita ko sa mga kaibigan ko. kaibigan ko pa rin sila dismayado nga lang ako.


-oOo-


good news!

pinahiram sa kin ng isang kaopisina ko ang air card niya. pahiram na long term, hindi niya babawiin sa kin hangga't hindi niya kinakailangan.

matuturing ko na ring portable yung laptop. parang strike anywhere na ang pagba-blog. kahit sa loob ng ref pwede as long as merong signal ng smart.

disadvantage, kasing tulin siya ng dial up. ganon talaga ang buhay, you got to lose some to win some.

basta portable siya masaya ako dun.