nananawa na ko ng konti sa opisina. nagkapatong patong ang mga problema. paikot ikot lang ang lahat at walang namang patutunguhan. para ka lang tuloy nagso-solve ng rubik's cube na walang ginagamit na method. mabubuo mo ang isang side pero pag sinimulan mo na yung kabila unti-unting masisira yung una mong ginawa. tapos quarter end pa ngayon kaya kung anong trabaho ang ginagawa namin sa normal na araw nata-times ten ang hirap.

kelangan ng icebreaker muna para sa isang linggong pagod hatid ng opisina. magpa-plug nga ko.

lately iniisa-isa ko ang videos ni moymoypalaboy at roadfill. parang tanga lang pero natatawa ako eh. reminds me of johan lipowitz (na nag-mime ng torn) in some way. kung minsan napapagaya pa ko sa facial expressions netong dalawa. ang kukulit ng choreography tapos matitiyaga pa silang mag-memorize ng lyrics. ultimo yung volare nakabisado.

naisip ko lang, kapag sumisikat na ang isang tao meron at merong lalabas na mga talangka (na nagsa-sourgrapping) at gagawa ng paraan para palabasin na hindi deserving ang taong ito sa kasikatang nae-enjoy niya sa kasalukuyan.

"tambay lang naman yan dati eh!"

"binabatuk-batukan lang namin yan dati eh."

"wala naman yang alam eh, ewan ko kung bakit sumikat."

"hindi naman magaling eh, mas magaling pa si _____" (laging may alam na mas maganda o mas magaling)