may naging basketball career din ako dati kahit papaano, tingnan niyo.



long, long ago, in a galaxy far, far away nakasama ako sa basketball team ng school namin para lumaban sa mga pambato ng ibang eskwelahan sa bansa natin. small basketeers philippines yung ligang iyon. and in a nationwide scale malayo rin ang naabot namin, we won each of our games in the northern luzon division.

during the luzon leg natalo namin yung liseo de cabuyao. pagkatapos nun nilampaso kami ng don bosco pampanga which eventually became luzon champions that year.

sa totoo lang parang saling ketket ako sa team na yan, for the whole season nakapag-contribute ako ng a total of 6 points. kung ten games yun wala pa sa 1 point per game ang average ko. oha!

pero eto, kahit pang bano ang stats ko isa pa rin yang experience na yan sa highest highs ng buhay ko. this was one of the few times kung saan nagawa ko yung gusto gawin at abutin kahit na subok lang. bihira yung ganon, pramis. sa totoo lang, feeling ko, madalas isa akong free soul confined by society in a box. yung tipong may gagawin ka pa lang or may susubukan ka pa lang isang damukal na discouragement na ang matatanggap mo. wala pang nangyayari sasabihin agad sa iyo na "hindi yan para sa yo, hanggang dito ka lang". bulkrap.

anyways, thankful pa rin ako kay coach namin for making things possible and teaching us a thing or two about giving chances, yun yun eh! san na kaya yun?