woke up to three photography invites which i all declined. i'm actually giving up potential income and network for family time. nae-enjoy ko na talaga ang weekends sa bahay. nood tv. weekly starbucks sesh with erpats. from time to time punta kami sa bukid which is just 20 mins away from the family house.

multiple times tinanong ko na sa sarili ko kung ang passion ko ba for photography andun pa rin. parang nawala ng onti kase. parang may feeling ng trauma na hindi ko alam kung san nanggaling. dun ata sa shoot ko with SoFA kung san nakaranas ako ng major discrimination. badtrip yun, lagi naman ako naging fair sa mga 3rd category gender pero di ko alam sa kanila pa pala ako makakaranas ng unequality.

pwede rin nakuha ko yung trauma nung nagshift na yung mga kasamahan ko from hobbyist to a money making colorum photographer (mga unregistered). dun ko rin naranasan ang pera pera lang attitude. bad memories.

blessing ang tingin ko sa mga photography invites na natatanggap ko. even tho' medyo naging semi-dormant ako sa pag post ng mga recent photos marami pa rin ang nagko-consider sa kin. for friends (as in yung kaibigan ko talaga), i made a self imposed rule na "tropa tayo, kukuha ako at ikaw na bahala mag presyo sa gawa ko" which was actually rewarding. mas malaki pa kinita ko kesa nung nagbibigay ako ng TF.

isa pang blessing, na-invite din ako para magbigay ng one-on-one lesson for basic photography. promise ko sa sarili ko pagbubutihin ko to.

P.S.

salamat sa mga kaibigan, mga kasabay ko nag grow sa photography. napakasarap pakinggan at nakakataba sa puso tuwing ipinapakilala ako sa ibang tao bilang "my mentor". may mga higit pang naging mas successful kesa sa kin at masayang masaya ako sa mga naabot niyo.